Bilinçsiz bir modda nasıl çalıştığımızı tam olarak anlayana kadar, kendimizi şimdiye kadar güvenmiş olabileceğimiz ideallerden tamamen farklı ideallere dayanan bir ebeveynlik yaklaşımına açmaya direnme eğilimindeyiz. Geleneksel olarak ebeveynlik, hiyerarşik bir şekilde uygulanmaktadır. Ebeveyn yukarıdan aşağıya yönetir. Ne de olsa, daha bilgili taraf olarak bizim tarafımızdan dönüştürülmesi gereken çocuk bizim “daha küçük değil midir? Çocuklar daha küçük olduklan ve bizim kadar çok şey bilmedikleri için onları kontrol etme hakkımız olduğunu varsayanız. Gerçekten de ebeveynin içinde bulunduğu alle tipine o kadar alıştık ki.
Kontrol uygularken, bu düzenlemenin ne çocuklarımıza ne de kendimize iyi gelebileceği aklımıza bile gelmiyor. Denklemin ebeveyn tarafında, ebeveynliğe geleneksel yaklaşımın sorunu, güç yanılsamasıyla egoyu katılaştırmasıdır. Çocuklarımız çok masum ve bizden etkilenmeye hazır olduklarından, onlara egomuzu empoze ettiğimizde çok az direnç gösterme eğilimindedirler – bu durum egomuzun güçlenmesi için potansiyel taşır. Çocuğunuzla saf bir bağ durumuna girmek istiyorsanız, bunu her türlü üstünlük duygusunu bir kenara bırakarak başarabilirsiniz. Egosal bir imajin arkasına saklanmayarak, çocuğunuzun sizin gibi gerçek bir insan olarak ilgisini çekebileceksiniz.